Uprawa grochu siewnego

Uprawa grochu siewnego

Groch zwyczajny należy do jednorocznych roślin strączkowych z rodziny bobowatych pod nazwą Fabaceae. Jakie jest jego pochodzenie? Początki wiążą się z Azją i Kaukazem, Afryką Północną oraz południową i wschodnią częścią Europy. Czym charakteryzuje się groch siewny? Nieoskrzydloną i nagą łodygą o długości 2m (płożąca lub pnąca). Motylkowate kwiaty wyrastają pojedynczo lub po kilka i zazwyczaj przybierają barwę białą, żółtą, różową lub czerwoną. Liście koloru zielonego o strukturze parzysto-pierzastej przybierają kształt 2-6 jajowatych lub owalnych listków. Mogą one być delikatnie ząbkowane. Wewnętrzna część liści ma kolor białozielony.

Charakterystyczną cechą są wąsy czepne, które wytwarzane są w ściśle określonym celu, jakim jest wspinanie się na podporach. Owoce tej uprawy mają postać zielonych strąków wypełnionych kulkami pełniącymi funkcję nasion.

Mimo, że uprawa grochu nie jest trudna, ani kosztowna, to wiele osób rezygnuje z tego działania ze względu na problem związany ze zbiorem. Jest to jednak niesłuszne podejście, ponieważ wiele odmian charakteryzuje się łatwością uprawy. Groch ma czołowe miejsce w uprawie wysokobiałkowej, ale wzrost zainteresowania wynika również z tego, że roślina ta w ostatnich latach charakteryzuje się zwiększonym potencjałem plonowania i odpornością na różne choroby. Ponadto pełni istotną rolę w zmianowaniu, co pomaga uzyskać plony o 20% wyższe ze względu na wysokie składniki odżywcze resztek pożniwnych grochu. Pozostawia on je na powierzchni gleby dla roślin kolejno tam uprawianych. Uprawa grochu niesie ze sobą wiele zalet:

– należy do roślin fitosanitarnych, które ograniczają rozwój chorób grzybicznych,

– dzięki krótkiemu okresowi wegetacji ma on korzystny wpływ na uprawy następcze,

– poprawia stan gleby, ponieważ resztki pożniwne dostarczają jej wysokiej wartości makroelementy,

– wysokie dopłaty rządowe na materiał siewny,

– nie wymaga specjalistycznych sprzętów,

–  niskie koszty ochrony uprawy ograniczające się do 3-4 zabiegów,

–  nawożenie jedynie potasem i fosforem porą jesienną lub wiosenną

 

Powszechną uprawą są plantacje jednogatunkowe grochu, ale w Polsce przyjęła się mieszanka z innymi gatunkami strączkowymi, ze zbożami (na poplon) lub z owsem, kukurydzą, facelią lub gorczycą (na zielonkę).

Jakie są zatem warunki uprawy grochu? Dobór odpowiedniego stanowiska to kluczowy element w rozwoju grochu.

 

Warto jednak zaznaczyć, że można go uprawiać na glebach lepszej, jak i gorszej jakości. Plon na gorszej klasie może sprostać tym na idealnych warunkach uprawnych, jeśli tylko będą sprzyjały ku temu korzystne warunki pogodowe. Pełne słońce może tylko zaszkodzić rozwojowi, dlatego też należy unikać silnie nasłonecznionych miejsc.  Dobrym pomysłem są dobrze nawodnione, żyzne gleby o odczynie lekko kwaśnym, dzięki czemu zbiory będą bardziej obfite. Zakwaszenie gleb w Polsce wymaga wapnowania.

Trzeba zaznaczyć, że tylko 20% gleb w Polsce nie potrzebuje tej czynności. Należy jednak pamiętać, że odmiany jadalne mają większe wymagania niż pastewne. Groch jadalny karłowy biało kwitnący powinien być umiejscowiony na kompleksie pszennym dobrym i żytnim bardzo dobrym; półkarłowe biało i barwnie kwitnący na kompleksie żytnim i dobrym i żytnim słabym. Odmiany pastewne odnajdują się najlepiej na glebach średniozwięzłych, bielicowych lub brunatnych będących częścią kompleksu pszennego wadliwego, żytniego bardzo dobrego i dobrego.

 

Wczesna wiosna to najlepszy moment na wysiew grochu. Przyjmuje się, że dobrym terminem na wysiew grochu jest 20.03 do 15.04, aczkolwiek ze względu na przedłużające się zimy takie sztywne trzymanie się tych terminów nie jest zrozumiałe. Indywidualne podejście do tej sprawy jest najlepszą opcją. Trzeba, więc przy siewie kierować się korzystnymi warunkami glebowymi tzn. temperaturą i wilgotnością gleby, bowiem każde opóźnienie wysiewu daje dobre warunki dla kiełkowania, jednak odbywa się on kosztem wilgotnością gleby. Wyjątkiem są gleby cięższe, do których zalicza się czarnoziemy i czarne ziemie. Na tych glebach siew dokonywany jest w drugiej połowie lub pod koniec kwietnia. Nie należy opóźniać wysiewu grochu, gdyż warunkiem wysokiego plonu jest wczesny wysiew nasion. Wtedy gleba ma większą zawartość wody, co pozwala na lepsze fazy rozwojowe uprawy. Temperatura gleby powinna osiągnąć 2oC, a temperatura powietrza między 13 a 16oC. Głębokość siewu powinna wynosić 6,50 cm. Ilość roślin na mbiorąc pod uwagę groch ogólnoużytkowy nie powinna przekraczać 110-120 roślin. Z kolei przedział dla odmian liściastych wynosić powinien 100 roślin na m2. Nasiona kiełkują przy temperaturze 1-2 oC. Należy pamiętać, że nie powinno się uprawiać grochu przez 5 lat w tym samym miejscu, aby zapewnić jemu ochronę przed chorobami. Biorąc pod uwagę uprawę mieszaną należy zwrócić uwagę na wymagania glebowe obu upraw. Zalecane jest dobór odmian o zbliżonym terminie dojrzewania i mała podatnością na wyleganie.

 

Działaniem zapobiegawczym chroniącym przed różnymi chorobami jest zastosowanie preparatów ochrony roślin. Środkami chwastobójcze w uprawie grochu dzielą się na dwie kategorie:

– po wysiewie:

Command 480 EC

– po wschodzie:

Basagran 480 SL,

Targa Super 05 EC,

Leopard Extra 05 EC.

 

Walka z chorobami grzybowymi, takimi jak askochytoza, fuzaryjne więdnięcie grochu, mączniak prawdziwy, mączniak rzekomy, zgorzel siewek, rdza grochu, wymaga również zastosowania odpowiednich preparatów. W naszej ofercie znajdziecie:

 Amistar 250 SC,

 Switch 62,5 WG

Luna Sensation 500 SC.

Pojawienie się w uprawie oprzędzika pręgowanego, pachówki strąkóweczki, mszycy grochowej lub strąkowca grochowego to powód zastosowania środków owadobójczych. Na następujące zagrożenia można zastosować preparaty:

– mszyce:

Cyperkill Max 500 EC,

Na rynku dostępne są również preparaty wspomagające ochronę, takie jak: Emulpar 940 EC ,SilTac ECCypermoc 500 ECDecis Mega 50 EW.

– pachówka strąkóweczka:

Bulldock 025 EC, bądź środek biologiczny Dipel WG 

– strąkowiec grochowy:

Mospilan 20 SP 

– oprzędzika pręgowanego:

Bulldock 025 EC

 

Zarejestrowanych odmian grochu jest 22, a różnią się one zwłaszcza wymaganiami glebowymi:

– na glebach lekkich wskazane są: Groch Siewny Milwa C/1,

– na glebach kompleksu pszennego: Groch Siewny Tarchalska C1